Cubaaa!!

Jaja, we zijn er!! En dat al een paar dagen. Tijd voor een snelle update, iets anders dan m'n vorige verhaaltjes in verband met de tijd die ik hier heb, de langzame internetverbinding en de vele verhalen.
Cuba is geweldig! Te beginnen met het weer, dat geweldig is! Overdag wordt het in de zon tot een graad of 30, terwijl het 's nachts blijft steken op zo'n 20 graden. Zonnetje erbij, strak blauwe lucht, misschien moeilijk voor te stellen vanuit Nederland, maar het is zo. De mensen hier zijn heel aardig, komen gewoon zomaar een praatje maken (er hangen altijd veel mensen rond op straat, waarschijnjlijk in verband met de grote werkeloosheid), vragen waar je vandaan komt (om dan steevast te roepen: Marihuana!, Bloeemen bloeemen!, Lecce y queso de vaca - koeienmelk en -kaas ... - of, misschien wel het meest verrassend, Radioo Veronica!), maken dan even een kort praatje en eindigen altijd met een verzoek om een paar peso, waarbij ze dan lachend accepteren dat ook wij niet rijk genoeg zijn om geld uit te delen. Verder wordt ons vanalles aangeboden, de hele dag door, zo'n 15 keer per uur, vari"erend van sigaren, rum en marihuana tot vrouwen (ook door hun eigen moeders, die vragen of we ze niet mee willen nemen naar Nederland).
Verder komen alle vooroordelen van Cuba uit. Grote oude chevrolets in alle kleuren van de regenboog bepalen samen met een stoet trabantjes het straatbeeld, er lopen oude vrouwtjes zonder tanden rond met een gigantische sigaar in hun mond, oude mannetjes die eigenlijk te oud en versleten zijn om nog overeind te staan draaien hun oude heupen zo goed en zo kwaad als het gaat op de salsa, Che, Fidel en andere revolutiehelden staan overal afgebeeld (we zijn ook naar een museum geweest een paar dagen terug waar de kunst eigenlijk alleen bestond uit de verheerlijking van de revolutie. Topstuk: een Cubaanse bokser die een Amerikaanse bokser tegen de grond sloeg.) en iedereen praat over het gebrek aan vrijheid, waarbij ze allemaal vertellen over de 5 miljoen politieagenten in Cuba (op een bevolking van 11 miljoen) en de doktoren, waarvan het maandsalaris 20 CUC, zo'n 15 euro, bedraagt.
Verder is het cocktails drinken op het terras in de zon, de meest geweldige ananas cocktails voor een prijs waarvoor zelfs wij de hele middag op het terras kunnen blijven zitten, sigaren roken aan de haven in het zonnetje en genieten van alles wat Havana te bieden heeft.
Natuurlijk heeft het allemaal ook z'n schralere kanten, zo ligt Robin nu op bed met een flinke voedselvergiftiging, werden we eergister onmiddelijk bij het openen van de deur aan onze arm een winkel uit getrokken omdat de winkel alleen voor Cubanen was, werden gister de mensen die met ons stonden de praten in de haven uitgebreid gecontroleerd, liggen de straten er vol gaten bij, bieden de winkels een assortiment aan van zo'n 15 producten - waarvan 10 soorten rum - en is de armoede overal zichtbaar.
Maargoed, het zijn eigenlijk maar kleine dingen in het feest Cuba.
We zijn nou 4 dagen in Havana geloof ik, morgen blijven we nog en we willen overmorgen naar Santa Clara, de stad van Che.
Even alles waarmee ik jullie vorige keer zo nieuwschierig heb gemaakt:
Schipbreuk leden we op de kano, varend op de middellandse zee, een paar honderd meter uit de kust, toen Robins kano zonk en wij, terwijl we die probeerden te redden, een stuk afdreven en op de rotsen sloegen. Na een tocht op onze blote voeten over de stenen en prikkelplanten van een onbewoond eiland ben ik naar de kust gezwommen, heb een boot gehaald en daarmee Robin opgehaald, die nadat hij meerdere keren tegen de rotsen geslagen en weer meegezogen was, niet meer in staat was naar de kust te zwemmen.
Op het vliegveld in Londen kregen we, een weekje later, te horen dat het vliegtuig, een oude Russische Iljoeshin, wegens technische problemen nog in Havana stond en we daarom de dag daarop maar weer terug moesten komen, ondertussen ondergebracht in een zeer luxe hotel bij het vliegveld. Eigenlijk zaten we dus nie theel erg met de vertraging, die de dag erop nog een vervolg van enkele uren kreeg.
Dat was het voor nu, niet onvermeld latende dat mijn terugkomst ook alweer rap dichtbij komt. Als het allemaal meezit en we niet met noemenswaardige vertraging te maken krijgen ben ik de avond van de 4e maart alweer thuis! (Dus ja Bassie, ich bin dabei!) Robin gaat dan verder, naar de andere kant van de wereld welteverstaan. Ik hou het, om financi"ele redenen en omdat ik het eigenlijk wel goed vind zo, dan voor gezien.
Tot snel weer!
Een zeer bruine Oscar in z'n T-shirt, uitkijkend over de oceaan at this very moment.

PS: Een mooie gelegenheid om Dries nog maar eens te bedanken voor z'n grenzenloze gastvrijheid en alle moeite die hij heeft gehad het ons naar de zin te maken en de scheurbuik op afstand te houden, we kunnen er een maandje Cuba op teren. Dankje Dries!